امروزه، یکی از مهمترین مسائل نماز، متوجه نمازخانه های مدارس، توجه مدیران و مسولین آموزشی به نماز، و میزان رغبت دانش آموزان به شرکت در نماز جماعت در نمازخانه های آموزشگاه است.

اهمیت این وضعیت وقتی مشخص می شود که به نقش نوجوانان امروز در فرهنگ سازی نماز در فردا، و به نقش آموزش ایشان در شخصیت آینده آنها به عنوان مادران و پدران آینده، نگاهی درست داشته باشیم.

این موضوع از چند زاویه قابل بررسی است.

1-     بی توجهی مدیران به وضعیت نمازخانه‌ها و وضوخانه‌ها و تداخل برنامه درسی با زمان نماز

2-     عدم شرکت مسولین و معلمین، در نماز جماعت به عنوان الگوهای رفتاری دانش آموزان

3-     عدم تبلیغات و دعوت و تشویق مناسب به دانش آموزان

4-     عدم رفع مشکلات اعتقادی مرتبط با نماز

سعی خواهیم کرد در مورد تمامی عناوین بالا، جداگانه توضیحاتی ارائه نماییم.

بی توجهی مدیران به وضعیت نمازخانه‌ها و وضوخانه‌ها و تداخل برنامه درسی با زمان نماز

در مواردی دیده می‌شود که وضعیت نمازخانه و وضوخانه ها مناسب نیست. در ایام سرد سال، آب گرم برای وضو فراهم نیست. وضعیت سرمایشی و گرمایشی نمازخانه ها کم اهمیت تر از وضعیت آن در اتاق مدیریت است! تهویه هوای نامناسب، و بوی نامطبوع در نمازخانه و کثیقی فرش‌ها و موکت ها و نبود جای مناسب برای کفش‌های دانش آموزان، از علل مهمی است که موجب سردی دانش آموزان و حتی معلمین نسبت به شرکت در نماز جماعت می شود. در چنین شرایطی، دانش آموزان، ترجیح میدهند نماز خود را هنگام عصر و در منزل خود به جا آورند.

بایستی در قدم اول به وضعیت فیزیکی نمازخانه ها و وضوخانه ها توجه شود. نمیتوان از نوجوانان که روحیه ظاهر بینی و راحت طلبی در بیشتر آنها وجود دادرد، توقع داشته باشیم تا در اتاق های کثیف و سرد و تاریک، نماز خود را اول وقت و به جماعت اقامه کنند.

یک مدیر موفق، در قدم اول و پیش از تشویق و امر به معروف دانش آموزانش، می بایست موقعیت نمازخانه را مرتب و دل انگیز کند. شست و شوی مرتب چادرهای نماز(در مدارس دخترانه)، تمیز نگه داشتن و تعویض به موقع مهرهای نماز، قرار دادن جای مناسب و زیبایی برای کفشها و قرار دادن جاکفشی در نزدیک ترین مکان به ورودی(زیرا افراد بدشان می‌آید پای مرطوب و عرق کرده خود را روی زمین بدن پوشش بگذارند و در فصول بارانی، زمین کثیف و گلی جایی برای قرار دادن پا نمی گذارد)، از موارد مهم و قابل توجه است.

مسولین مربوطه باید توجه کنند که فرشهای نمازخانه نیاز به شست و شوی مرتب دارند. به خصوص به خاطر بوی نامطبوعی که از جوراب‌ها و تردد افراد به خود می‌گیرند و به مرور زمان بر روی آنها گرد و خاک می نشیند.

جوان امروز و انتظار او از مساجد

در وبلاگهای بسیاری پیرامون نماز و اهمیت آن از دیدگاه آیات و روایات بحث شده.

خوب است به برخی مشکلات روز نیز توجه کنیم.

امروزه آنچه مشکل اساسی در این بحث تلقی می شودُ عدم اعتقاد جوان به خدا و نماز و معاد به شکل سنتی آن نیست. مشکل اینجاست که چرا با وجود اعتقاد به بنیان های دینی جلوه های دین داری در جامعه ما آن گونه که باید پدیدار نشده است؟

مثلا؛ چرا جوانان ما توجهی به مساجد ندارند؟ آیا می توان گفت که آنها به طور کلی مساجد را قبول ندارند؟ و آیا اگر به مناسک و احکام خوب عمل نمی شود آیا می توان گفت که جوانان ما به طور کلی منحرف شدند؟

بهتر نیست به جای محکوم کردن جوانان و لاابالی تلقی کردن آنها نیم نگاهی به مجموعه کارگزاران حوزه تبلیغات دینی و گروه های مرجع دینی بنماییم؟ آیا تا کنون برای شناخت روحیه، انتظارات و واقعیت های فکری و رفتاری جوان امروز کار جدی صورت گرفته؟

آیا مساجد و مراکز دینی متناسب با واقعیات و انتظارات نسل جوان اداره می شود؟ آیا منابع انسانی مساجد مثل امام جماعت، خادم، مؤذن، هیئت امنا و دیگران متناسب با واقعیت ها جذب، گزینش و تربیت می شوند؟ آیا اصحاب سنتی مساجد حاضر هستند شرایط و انتظارات نسل جدید را تحمل کنند؟