💠 دلیل تنگی رزق و روزی در آخرالزمان

مردی به خدمت امام صادق(ع) آمد و عرضه داشت: من مرتکب گناهی شده ام.
امام صادق(ع) فرمودند: خدا می بخشد.
 آن شخص عرضه داشت: گناهی که مرتکب شده ام خیلی بزرگ است.
امام فرمود: اگر به اندازه ی کوه باشد خدا می بخشد.
آن شخص عرضه داشت: گناهی که مرتکب شده ام خیلی بزرگتر است

 امام فرمود: مگر چه گناهی مرتکب شده ای؟
و آن شخص به شرح ماجرا پرداخت.
پس از اتمام سخن امام صادق(ع) رو به آن مرد کرد و فرمود: خدا می بخشد، من ترسیدم که نكند نماز صبح را قضا کرده باشی.

 از امام صادق(ع) پرسیدند که چرا کسانی که در آخر زمان زندگی می کنند رزق و روزیشان تنگ است؟
فرمودند: به این دلیل که غالباً نمازهایشان قضا ميشود...

 منبع: کتاب رزق و روزی از دیدگاه قرآن و حدیث

یکی از امتيازات نماز بر ساير اعمال عبادى و احكام دينى اين است كه نماز بهترين وسيله تقرّب و نزديكى به خداست. هر چند هدف همه احكام و عبادات دينى براى نزديكى بندگان به معبود تشريح و وضع گرديده‌اند ولى ترديدى نيست كه همه آنها بصورت يكسان و يكنواخت انسان را به خدا نزديك نمى‌كند. بلكه هر كدام داراى درجات و مراتب مى‌باشند، بعنوان مثال حج و جهاد و صوم و زكات همه وسيله‌اى براى قرب و نزديكى به خدايند امّا اثرى كه در جهاد هست در حج نيست و يا اثر و نتيجه‌اى كه در حج وجود دارد در زكات نيست. پس تأثير همه اينها مساوى نيستند. آنچه كه از متون دينى بر مى‌آيد اين است كه تأثير نماز به مراتب بالاتر و بيشتر است. در روايتى از امام موسى كاظم(عليه السلام) هفتمين پيشواى شيعيان چنين منقول است كه:

افضل مايتقرّب به العبد الى الله بَعْدَ المعرفة به الصلاة.

«بهترين چيزى كه بنده بعد از شناخت خدا به وسيله آن به درگاه الهى تقرّب پيدا مىكند نماز است»(1).

آنچه كه از اين روايت و روايات مشابه آن فهميده مى‌شود دو نكته مهم است يكى اينكه انسان محتاج و نيازمند به نزديكى و تقرّب است تا كمال خود را بيابد يعنى هر انسانى براى رسيدن به كمال نيازمند تقرّب الهى است.

و نكته مهم ديگر اينكه بدون سبب و وسيله اين تقرّب و تكامل حاصل نمى‌شود. براى سير معراجى و سفر روحانى نياز به بُراق است و بهترين براق تقرّب به سوى خداوند متعال كه تكامل انسانى در پرتو آن نهفته است نماز است. چونكه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) فرموده‌اند: الصلاةُ معراج المؤمنِ. «نماز عروج دهنده مؤمن به سوى خداست»(2).

پس نزد تقوا پيشگان بهترين وسيله نزديكى به خداوند و رمز رستگارى نماز است و منشأ همه انحرافات رفتارى و مفاسد اخلاقى دورى از اين راز است و هر كه آگاه از اين راز است در زندگى سرافراز است امّا براى كسى كه از عظمت راز نماز بى‌تماس است براى او راه بسى دور و دراز است.

ــــــــــــــــــــــــــــ

1 ـ تحف العقول، ص391.

2 ـ اعتقادات مجلسى، ص29.

منبع: کتاب نقش نماز در شخصیت جوانان، مصطفی خلیلی، انتشارات زائر، ص 57و58

در این متن بیشتر در معنای اقامه نماز تفکر خواهیم کرد: 

در چند آيه قرآن «اقامه نماز» (نمازرا برپاداشتن) يكى از نشانه هاى ديندارى به شمار رفته و در آيات بيشترى، بر روى اقامه نماز تكيه اى خاص شده است.

به نظر مى رسد كه اقامه نماز، چيزى فراتر از«گزاردن نماز»است. يعنى فقط همين نيست كه كسى خود به عمل نماز قيام كند.بل اين نيز هست كه در جهت و سمت نماز، جهت و سمتى كه نماز بدان فرا مى خواند، به راه افتد و ديگران را نيز به راه اندازد. گويا برپاداشتن نماز آن است كه انسان، با كوششى بايسته، جو و فضاى زندگى خود و ديگران را جوى نمازگزارانه يعنى خداجويانه و خداپرستانه بسازد و همه را در خط و جهت نماز به راه افكند.

پس مؤمن يا جامعه مؤمن، با اقامه نماز ريشه تباهى و گناه و فساد را در خود و در محيط خود مى سوزاند و روحيه گناه و انگيزه هاى درونى و برونى، يعنى عوامل نفسانى و اجتماعى آن را خنثى و بى رنگ مى سازد.محققا نماز فرد و جامعه را از كارهاى زشت و ناپسند، باز مى دارد. (1)

در صحنه كشمكش ها و مبارزات زندگى، آنجا كه نيروهاى اهريمنى با جهاز و ساز و برگ تمام برآنند كه انگيزه نيكى و نيكاورى را در هر جا و هر كس معدوم كنند، نخستين دژى كه دچار هجوم و ويرانگرى مى شود، نيروى عزم و قدرت نفس انسانهاست.زيرا با برداشتن اين حفاظ متين، تسخير و تاراج قلعه شخصيت انسان-كه گنجينه اصالتهاى ذاتى و اندوخته هاى ذيقيمت معارف و دانش است-ميسر مى شود.و آنان كه براى زمان و تاريخ پيامى تازه و طرحى بديع دارند بيش از همه مورد اين هجوم قرار مى گيرند و بيش از همه نيازمند حفاظت اين حصار پولادين-حصار عزم و اراده خلل ناپذير-مى باشند.

نماز اسلام كه با تلقين و تكرار ياد خدا، بشر محدود و آسيب پذير را با خداى نامحدود و مسيطر، مرتبط مى سازد و بدو متكى مى كند و با پيوندزدن انسان به مدبر جهان قدرتى نامحدود و بى زوال به او مى بخشد، بايد نيكوترين درمان ضعف انسان و مؤثرترين داروى عزم و اراده به حساب آيد.

رسول گرامى كه در آستانه رستاخيز عظيم اسلام و در برابر جاهليت همه گير، كوههاى گران تكليف و مسئوليت را بر دوش خود حس مى كرد، به ذكر و نماز نيمه شب فرمان داده شد.

يا ايها المزمل، قم الليل الا قليلا، نصفه او انقض منه قليلا او زد عليه و رتل القرآن ترتيلا، انا سنلقى عليك قولا ثقيلا. (2)

اى در پوشش خواب آرميده.شب را به نماز و ياد خدا برخيز-مگر نيمه اى از آن را يا اندكى كمتر يا اندكى افزونتر، و قرآن را شمرده[و از روى دقت]برخوان.چرا كه به زودى سخنى گرانبار بر تو فرود خواهيم آورد.

 --------------------------------

1.ان الصلوة تنهى عن الفحشاء و المنكر.سوره عنكبوت، آيه 45

2.سوره مزمل، آيات 1 تا 5.

منبع: از ژرفای نماز

آیت الله خامنه ای

اسلام در متن جامعه به كار گيرنده تن و انديشه و روان انسانهاست و از اين هر سه براى خوشبختى آنان كار مى كشد. نماز نيز در عمل يك فرد، عينا چنين است. زيرا در حال نماز، تن و انديشه و روان، هر سه به كار و فعاليت اند.

تن: با حركات دست و پا و زبان، با خم شدن، نشستن، و به خاك افتادن، انديشه:با انديشيدن به مضامين و الفاظ نماز كه عموما اشاره به هدفها و وسيله هاست، و مرور كردن يك دوره طرز تفكر و بينش اسلامى به اجمال، روان: با ياد خدا و پرواز در صفاى معنوى و روحانى و بازداشتن دل از هرزه گردى و بيدر كجايى و پرورانيدن بذر خشوع و خشيت خدا در جان.

گفته اند كه نماز در هر آيينى، خلاصه آن آيين است. نماز اسلام نيز كاملا چنين است. جمع كردن ميان روح و جسم، ماده و معنا، دنيا و آخرت، در لفظ و در محتوا و در حركات، از ويژگيهاى نماز اسلامى است.

چنين است كه مسلمان با گزاردن نمازى كامل همه انرژى خويش را در راه تعالى خود به كار مى گيرد يعنى در آن واحد از امكانات جسمى و فكرى و روحى خويش در اين راه بهره مى كشد.

گزارنده نماز درست به اين دليل كه با تمام قوا پوينده راه خداست، همه انگيزه هاى شر و فساد و انحطاط را در خود و در پيرامون خود بى اثر مى سازد.

منبع: از ژرفاي نماز

آية الله خامنه اي

نماز و نیاز، دو واژه ای که هم در ادبیات و هم در معانی به هم مرتبط اند.

ما نماز میخوانیم چرا؟

پاسخهای زیادی میشود داد.

اما اگر بخواهیم فقط از این دو واژه استفاده کنیم باید بگوییم:

نماز از سر نیاز است!

این جمله را دوجور میشود تفسیر کرد:

یکی اینکه ما نماز میخوانیم چون به ثواب پاداش انجام فرمان خدا نیاز داریم.

اما دومی این است که ما نماز میخوانیم چون روحمان نیاز به یک تغذیه معنوی دارد. نماز، برطرف کننده و برآورنده آن چیزی است که روح و روان ما میخواهد.

دیده اید که خیلی وقتها پیش می آید که دنبال کسی هستیم که با او صحبت کنیم. به بودنش نیاز داریم. به اینکه صحبت کنیم و درد دل کنیم و او فقط بشنود. به اینکه تنها ما باشیم و او... نه فقط در لحظات سخت که در لحظات شیرین هم چنین نیازی احساس میشود.

حال، کسی در این جهان هست که رئس الرؤسا است! مدیر همه مدیران... و بالاترین موجود عالم!

کسی که حرف زدن با او بزرگترین افتخار است. بزرگترین نیاز است. و بزرگترین نعمت! خیلی اوقات حرفهایی را نمیشود به هیچکس گفت جز یک نفر! کسی که مطمئنی همه حرفهایت را گوش میدهد بی آنکه نسبت به تو بد فکر کند یا بد برداشت کند! تک تک واژه های نماز را که بر زبان می آوری، تک تک نیاز های روح و روانت را میگویی و به خودت هم در این بحبوحه دنیاپرستی تذکر میدهی که چه میخواهد این روح خسته از دنیایت... همان روحی که از خداست... و به سوی اوست...

آری. نماز، بیش از آنکه نیازی باشد به کسب پاداش و یاری دنیوی، نیازی روحی و روانی است!

بیشتر بیندیشیم...

این بار که خواستی نماز بخوانی، فقط به یک عبارت نماز بیندیش و فکر کن! به همین جمله خوای رسید...