نماز اول وقت و تلقین شهادتین

مرحوم آیت الله حق شناسی می فرمایند:

«ملک الموت هر روز در اوقات نماز، شما را بررسی میکند و اگر در حال نماز باشید برای شما دعا میکند و وعده می دهد که در هنگام مرگ، شهادتین را به شما القا کند.»

از ملک تا ملکوت، ج2، ص150

نماز اول وقت موجب حفظ ایمان می شود.

نماز صحیح و همراه با خضوع و خشوع و نماز اول وقت می باشد که ایمان را در انسان، ثابت و محفوظ میکند و انسان بی نماز مثل درخت ایمانش را توسط نماز آبیاری نکرده است.

آن درخت خشک می شود و ایمان از او مفارقت می کند و هنگام جان دادن بی ایمان و کافر از دنیا می رود مانند درختی که بر اثر آب نخوردن، خشک شده و نابود گردیده است.

نماز کلید بهشت، ص15.

مرحوم آیت الله حق شناس می‌فرماید:

«آری رفقایی که به نماز اول وقت عادت کرده‌اید، همین نماز اول وقت، شما را نزد ملک الموت شفاعت می‌کند.»

یک کسی گفت: من یک کسالتی داشتم- ظاهراً یرقان گرفته بود و کسانی که یرقان می‌گیرند کبدشان حساس می‌شود و فقط باید شیر و برنج بخورند، آن وقت چنین کسی یک اشتهای قوی پیدا می‌کند برای خوردن گوشت- گفت اشتهای زیادی به گوشت پیدا کرده بودم. گفتم: یک لقمه گوشت به من بدهید! گفتند: اگر ما به تو گوشت بدهیم تو از بین خواهی رفت.

گفت: بالاخره آهسته، بدون اینکه کسی بفهمد، محل گوشت کوبیده را پیدا کردم و از آن خوردم. دل درد سختی گرفتم. طبیب آمد و آهسته به اطرافیان من گفت: این مریض چه کار کرده که در مخاطره افتاده است؟ گفتند: از خودش بپرس. به طبیب گفتم: آقا من گوشت خورده‌ام. طبیب گفت: امیدی به درمانت نیست.

ایشان به امام زمان علیه السلام متوسل می‌شود. گفت: همان شب دیدم یک شخص فوق العاده زیبارو با یک شخص دیگر که چنگکی در دستش بود وارد شدند- این شخص، حضرت ملک الموت بوده است و شخص زیبا رو هم نماز اول وقتش- هرچه ملک الموت میخواست که این چنگک را بیندازد و از نوک پنجه، روح را بکشد، آن شخص زیبا رو جلوی دست او را می‌گرفت! بالاخره مانع از قبض روح، توسط ملک الموت شد.

نماز اول وقت بین شما و مرگ شما شفاعت می‌کند، مبادا از دست بدهید.» (1)

---------------

1- ز ملک تا ملکوت، ج1، ص 212 و 213.

نقل از کتاب آثار و برکات نماز اول وقت، ابوطالب نصیری.

معرفی مسجد گوهر شاد

بانی این مسجد گوهرشاد آغا ملکه نیکوکار و خیراندیش و همسر میرزا شاهرخ بن امیر تیمور گورکانی است که در سال ۸۲۱ قمری از اموال خالص خود توسط معمار معروف ایرانی، قوام الدین شیرازی، به سبک معماری دوران تیموری ساخته شد. در هرات نیز مسجد و مدرسه مشابه و باشکوهی به فرمان وی ساخته شده است. این مسجد از نظر زیبایی و آبادی و دایر بودن در همه اوقات شبانه روز و داشتن موقوفات بسیار، شاید در میان مساجد تمام کشورهای اسلامی بی مانند باشد.

این بنای تاریخی در جنوب روضه منوره قرار گرفته است و از شمال به رواق های دارالسیاده و دارالحفاظ متصل می باشد. در ضلع شمالی آن پنجره ای رو به رواق دارالحفاظ و ضریح مطهر وجود دارد که برخی (به خصوص بانوان) در آنجا دعا و زیارت می خوانند.

کاشی کاری ها، طاق های گنبدی شکل و مناره های آن با ویژگی و تزئینات خاص و به از سبک مقرنس بنا شده است. همچنین نقوش و خطوط دیواری بر روی زمینه گچی و معرق کاری ممتاز عصر تیموری، جلوه های بی نظیری را به نمایش گذاشته است. این بنای باستانی، نمونه ای کامل و برجسته از هنر ایرانی به شمار می رود که تمام خصوصیات و ویژگی های معماری سنتی در آن به کار رفته است. به ویژه ایوان جنوبی مسجد به نام ایوان مقصوره، با ۵۰۰ متر مربع مساحت، ۳۷ متر طول و ۲۵٫۵ متر ارتفاع، از باشکوه ترین ایوان های مساجد است.

اطلاعات بیشتر در ادامه مطلب...

مسجد گوهرشاد (جهت آشنایی با این مسجد کلیک کنید)

سایر تصاویر در ادامه مطلب...

الصلاة و تقویة العظام

تمر العظام فی جسم الإنسان بمرحلتین متعاقبتین باستمرار، مرحلة البناء تلیها مرحلة الهدم ثم البناء وهکذا باستمرار، فإذا ما کان الإنسان فی طور النمو والشباب یکون البناء أکثر فتزداد العظام طولا وقوة، وبعد مرحلة النضوج ومع تقدم العمر یتفوق الهدم وتأخذ کمیة العظام فی التناقص، وتصبح أکثر قابلیة للکسر، کما یتقوس العمود الفقری بسبب انهیارات الفقرات ونقص طولها ومتانتها.
ویرجع نشاط العظام وقوتها بشکل عام إلى قوى الضغط والجذب التی تمارسها العضلات وأوتارها أثناء انقباضها وانبسا طها، حیث إن هذه العضلات والأوتار ملتصقة وملتحمة بالعظام.
وقد ثبت مؤخرا أنه یوجد داخل العظم تیار کهربی ذو قطبین مختلفین یؤثر فی توزیع وظائف خلایا العظم حسب اختصاصها، خلایا بناء أو خلایا هدم، کما یحدد بشکـل کبیر أوجه نشاط هذه الخلایا، وأثبتت التجارب أن فی حالة الخمول والراحة یقل هذا التیار الکهربی مما یفقد العظام موادها المکونة لها فتصبح رقیقة ضعیفة، وحتى فی السفر إلى الفضاء أثبتت التجارب أنه فی الغیاب التام للجاذبیة تضعف العضلات وترق العظام نتیجة عدم مقاومتها لعبء الجاذبیة الأرضیة.

ادامه...

وقایة من الدوالی

مرض دوالی الساقین عبارة عن خلل شائع فی أوردة الساقین، یتمثل فی ظهور أوردة غلیظة ومتعرجة وممتلئة بالدماء المتغیرة اللون على طول الطرفین السفلیین، وهو مرض یصیب نسبة لیست بضئیلة من البشر، بین عشرة إلى عشرین بالمائة من مجموع سکان العالم، وفی بحث علمی حدیث تم إثبات علاقة وطیدة بین أداء الصلاة وبین الوقایة من مرض دوالی الساقین.
یقول الدکتور " توفیق علوان" الأستاذ بکلیة طب الإسکندریة: بالملاحظة الدقیقة لحرکات الصلاة، وجد أنها تتمیز بقدر عجیب من الانسیابیة والانسجام والتعاون بین قیام ورکوع وسجود وجلوس بین السجدتین، وبالقیاس العلمی الدقیق للضغط الواقع على جدران الورید الصافن عند مفصل الکعب کان الانخفاض الهائل الذی یحدث لهذا الضغط أثناء الرکوع یصل للنصف تقریبا.
أما حال السجود فقد وجد أن متوسط الضغط قد أصبح ضئیلا جدا، وبالطبع فإن هذا الانخفاض لیس إلا راحة تامة للورید الصارخ من قسوة الضغط علیه طوال فترات الوقوف. إن وضع السجود یجعل الدورة الدمویة بأکملها تعمل فی ذات الاتجاه الذی تعمل به الجاذبیة الأرضیة، فإذا بالدماء التی طالما قاست فی التسلق المریر من أخمص القدمین إلى عضلة القلب نجدها قد تدفقت منسکبة فی سلاسة ویسر من أعلى إلى أسفل، وهذه العملیة تخفف کثیرا من الضغط الوریدی على ظاهر القدم من حوالی (100 - 120 سم/ماء) حال الوقوف إلى
(1.33 سم/ ماء) عند السجود، وبالتالی تنخفض احتمالات إصابة الإنسان بمرض الدوالی الذی یندر فعلا أن یصیب من یلتزم بأداء فرائض الصلاة ونوافلها بشکل منتظم وصحیح.

منبع: http://ar.rasekhoon.net

من شك في فعل من أفعال الصلاة فريضة كانت أو نافلة، أدائية كانت الفريضة أم قضائية أم صلاة جمعة أم آيات، وقد دخل في غيره مما لا ينبغي الدخول فيه شرعاً مع الإخلال بالمشكوك فيه عمداً مضى ولم يلتفت، فمن شك في تكبيرة الإحرام وهو في الاستعاذة أو القراءة، أو في الفاتحة وهو في السورة، أو في الآية السابقة وهو في اللاحقة، أو في أول الآية وهو في آخرها، أو في القراءة وقد هوى إلى الركوع أو دخل في القنوت، أو في الركوع وقد هوى إلى السجود، أو شك في السجود وهو في التشهد أو في حال النهوض إلى القيام لم يلتفت.

وكذا إذا شك في الشهادتين وهو في حال الصلاة على محمد وآل محمد أو شك في مجموع التشهد أو في التصلية وهو في السلام الواجب أو في حال النهوض إلى القيام، أو شك في السلام الواجب وهو في التعقيب أو أتى بشيء من المنافيات فإنه لا يلتفت إلى الشك في جميع هذه الفروض، وإذا كان الشك قبل أن يدخل في الغير وجب الاعتناء بالشك فيأتي بالمشكوك فيه، كمن شك في التكبير قبل أن يستعيذ أو يقرأ أو في القراءة قبل أن يهوي إلى الركوع أو في الركوع قبل أن يهوي إلى السجود، أو في السجود أو في التشهد وهو جالس قبل النهوض إلى القيام، وكذلك إذا شك في التسليم قبل أن يدخل في التعقيب أو يأتي بما ينافي الصلاة عمداً أو سهواً.

المأخذ: http://www.sistani.org/arabic/qa/0250/

لماذا لا یتکتف الشیعة فی الصلاة؟ و لماذا یفعل أهل السنة ذلک؟ و کیف کان یصلی رسول الله (ص)؟ و هل توجد أدلة فی المسألة؟

إن الشیعة الإمامیة یؤدون الصلاة بالکیفیة المتعارفة لدیهم مع إسبال الیدین و ذلک اقتداءً بسنة النبی الاکرم (ص) و الأئمة الأطهار من أهل بیته (ع)، و دلیلهم فی ذلک الروایات الکثیرة الدالة على أن النبی (ص) و الأئمة الأطهار کانوا یؤدون الصلاة بأیدٍ مسبلةٍ تحاذی الجنبین، و إن حبس الیدین فی الصلاة (القبض) هو تشبه بعمل المجوس، و کذلک توجد روایات موثقة تفصل أعمال الرسول الأکرم (ص) عند إقامة الصلاة منذ البدایة و حتى النهایة، و لا توجد فیها أن النبی کان یضع إحدى یدیه على الأخرى حال الصلاة.

و على کل حال فإن قبض الیدین حین الصلاة أمر موقع بعد رحلة الرسول الأکرم (ص) و فی زمن الخلیفة الثانی، و لذلک یؤد أهل السنة صلاتهم بهذه الکیفیة، و لابد أن نعلم أن أن بعض السنة لا یلتزم بقبض الیدین عند الصلاة، وهم الامام مالک واتباعه فانه لایفتی بوجوب القبض فی الصلاة.

التفصیل فی الإدامه...