امر به نماز
به کار بردن واژه امر ر آیه 132 سوره طه و آیه 55 سوره مریم و امر مستقیم لقمان به فرزدش بر نمازگزاری در آیه 17 سوره لقمان، فریضه امر به معروف را با همه گستردگیها، ضرورتها، و مراحل و شرایط و تاثیراتش وارد دایره نماز خانواده میکند.
امر به نماز از مهمترین مصادیق امر به معروف است و حضرت اسماعیل، اول به خاطر امر به نماز و بعد امر به زکات مورد توجه قرار میگیرد.
برای کسی که با نماز آشنا است، نماز معروف است، ولی برای کسی که به آن آشنایی ندارد نباید او را بدان امر نمود. بلکه اول باید شناخت ابتدایی و لازم درباره نماز در او ایجاد کرد و سپس شبهات او را در این باره برطرف نمود و سپس اقدام به امر نمود.
همچنین ضرورت و وجوب امر به نماز، چنان زیاد است که پیامبر به عنوان اسوه و الگوی جامعه، خود موظف به ادای چنین تکلیفی بود. پس به طور مسلم بر هر یک از ما نیز واجب است در حد توان اقدام به اقامه چنین معروفی کنیم.
توجه به مراحل امر به معروف نماز از جهت فرهنگ سازی و اهمیت ویژه آن چنان است که نباید منتظر ترک آن باشیم تا اقدام به عمل کنیم. بلکه ابتدا باید با امر به آن، واجب بودن و تکلیف بودن آن را روشن سازیم و وقتی همه فهمیدند که یک واجب شرعی است آنگاه، مراحل امر به معروف که سه مرحله ی بیان غیر مستقیم، توصیه با زبان نرم، و قاطعیت و آمرانه برخورد کردن است را اجرا نماییم.
همچنین باید شرایط امر به معروف را هم بدانیم و رعایت کنیم. به این معنا که ابتدا معروف را بشناسیم، سپس در حد توان خود به آن عامل باشیم. و جایی که احتمال اثرگذاری هست و نیز احتمال اثرگذاری در تکرار امر به معروف وجود دارد، کوتاهی نکنیم.
خانواده ها باید بدانند که کافی نیست که نماز بخوانند یا حتی اهل خانه را وادار به نماز کنند. بلکه لازم است بر اجرای آن پای مردی کنند و در برابر موانع نماز ایستادگی نمایند.
منبع: نماز و خانواده، ص 213 و 214. برگرفته از مقاله شیوه های آموزش و جذب فرزندان به نماز با تاکید بر نقش الگویی والدین، حسین بافکار