مقاومت 23 روزه بچه هاى لشگر 25 كربلا در منطقه عملياتى كربلاى 5 به حماسه مى مانست.
در اين منطقه بچه ها حتى آب براى وضو نداشتند. سينه خيز مى رفتند طرف آبهايى كه آن اطراف بود، وضو مى گرفتند و باز سينه خيز بر مى گشتند. حتى آتش سنگين دشمن نمى توانست مانع نماز خواندن بچه ها بشود.
شاهد بودم كه بچه ها با لباس خونين و گلى و با تمام تجهيزات نظامى مى ايستادند به نماز. گاه حتى اطرافشان آن قدر گلوله باران میشد كه احتمال هر خطرى را میشد داد. اما هيچكس خم به ابرو نمى آورد و نمازش را نمى شكست.
چند نفر را در حين نماز ديدم كه تير و تركش خوردند و شهيد شدند من اقرار مى كنم كه حماسه بيست و سه روزه بچه ها در منطقه عملياتى كربلاى 5 در اثر نمازها و مناجات تمام بچه ها در آن روزها بود، طورى كه توانستيم در آن عمليات شصت هزار تلفات از دشمن بگيريم.
(پيشانى و خاك / ص 17 نقل از مرتضى قربانى فرمانده لشگر 14 امام حسين عليه السلام)