علل فردی عدم گرایش به نماز
برخی از علل عدم گرایش به نماز، متوجه خود کودک و نوجوان است. در این موارد با یک علت یابی ساده میتوان به این موضوع رسید. والدین پس از درک علل فردی لازم است به یاری وی شافته و همچون طبیبی دلسوز او را درمان نمایند. این علل به شرح ذیل است:
1- آگاه نبودن نسبت به معارف نماز:
نوجوانی که به معارف نماز و احکام و مسائل آن آگاهی ندارد، طبیعی است که نسبت ب اجرای این فریضه بی اهمیت باشد. زیرا فکر و درک او در این باره نارسا و محدود است و باعث میشود رفتارش به سمت نماز هدایت نشود.
بنابراین در صورتی کودک و نوجوان به نماز پای بند میشو که فکر و قلبش سرشار از معارف دینی، خاصه نماز باشد. والدین میوانند با ایجاد زمینه های رشد فکری و آگاه شدن آنها به معارف دینی، این مانع را از سر راه آنها بردارند و یاریگر فرزندان خود باشند.
2- خستگی و بی حوصلگی
گاهی کودک و نوجوان در طی روز به دلایلی همچون کلاس درس، ورزش زیاد، تماشای تلویزیون، داشتن سرگرمیهای متعدد، بیش از اندازه خسته و بیحوصله میشود. یعنی از نظر جسمی و روانی آمادگی پذیرش کارهای فکری و معنوی را ندارد. مسؤلیت و نقش الهی والدین اقتضا میکند که با مراقبت و برنامه ریزی صحیح نگذارند کودک و نوجوان تا حدی خسته شود که آمادگی انجام نماز و عبادت را نداشته باشد.
همچنین اگر کودک به تنبلی و کسالت موقتی گرفتار شد، والدین با شیوههای محبت آمیز، تشویق و آسان جلوه دادن اعمال نماز یا موافقت با استراحت موقتی کودک و نوجوان زمینه عمل را برایش فراهم نموده تا در فرصت کوتاه دیگری به نماز بایستد.
منبع: نماز و شکوفه های زندگی، مرکز تحقیقات اسلامی سپاه، ص 149.